ДУАМАЛ «взбалмошный; необдуманно, безрассудно» > мар., удм. диал. дуамал, чув. диал. тăвамал < нуг. давамал «дию кебек, җен кебек» (нуг. дав «дию; дәү», амал «кебек» ~ тат. диал. әмәл, әмән «кебек, шикелле, гүяки» < фар. һäмāн «шул ук») яисә давамал «дию гамәлле, диюләрчә кыланышлы» (амал «гамәл, кыланыш, эш итү рәвеше») сүзеннән, к. башк. дәүмәл < *дәүәмәл «зурлык; зур, көчле, дию кебек» ~ иске тат. (Радлов III: 1608) даумал «кискен, тупас». Бу сүзне *дәгъвамалдан дип аңлату да бар (-мал монгол кушымчасы).