ДУАДАК, диал. (ЗДС: 171, 175) дуwадак, дуғадақ, дуғазақ, дывадақ «одинокий; холостой; скотина без хозяина» ~ нуг., каз., к.-калп. дуwадақ, үзб. туwдақ, туwалақ, кырг. тоодақ, монг. тоодог < тоғадағ ~ венг. tuzok «дуадак каз; дүдәк», бор. төрки (ДТС: 570) tо, tоj «дүдәк», чыгт., госм. tоу id. Бу сүзнең формалашуына бор. төрки tuγsaq «тол хатын» (> тат. фольк. Тугызак карчык – кабиләдән бер оныгы белән ялгыз торып калган карчык) сүзе тәэсир иткән. К. Дүдәк. Чаг. ш. ук башк. туғазақ, тыуғазақ «ту-казак» (парлы сүз) «дуадак, дүдәк» (к. ту һәм казак ). Каз. (ҚТАС: 202) дуалақ «дүдәк» икенчел.

Дуадак ~ дүдәк мәгъ. күчеше дүдәкләрнең берсе балалары белән яшеренебрәк йөргәндә икенчесенең ялгызы гына тирә-юньне карап торуы белән баглы.