ДӨМЕК-Ү(дөмекте, дөмегү) «пропасть; околеть, издыхать» – тат. һәм башк. телләрендә генә булса кирәк – *дөм-ү фигыленең интенсивлык формасы. К. Дүн-ү, Түң-ү (дөмек-ү << түңек-ү).

Дерив.: дөмектер-ү; дөмеккән «чукынган» (каргану сүзе).