ДӨБРӘН, дебрән (ЗДС: 167, 169) «глухой, глухонемой, плохо понимающий слово» – төп мәгъ. «бастард; бүтән милләт токымы» бугай, к. каз. дүбәре «артык иртә туган бала; төрле токым кушылгагы; кушылма, кушылгак», каз. диал. (ҚТАС: 202–203) дүбәрә, дүбәрән, дүбiрән, дүбәрәндiк, дүбiрәнә «артык иртә туган бозау, бәти, колын һ.б.» < фар. дӯбāрэ «ике тапкыр», дӯбäррэ «икеләч, бер елда ике тапкыр кузылаган сарык бәрәне һ.б.»

Дебрән атасы яки анасы урыс һ.б. бүтән милләтттән булган балаларның еш кына тат. телен яхшылап белмәүләреннән булса кирәк.