ДИН «религия» ~ чув. тĕн, мар. тын, тен, удм. ден, дин, дын id. < гар. дūн < фар. дūн, дэн ~ сугд., бор. ир. dĕn «дин, тәгълимат, өйрәтү» сүзеннән.

Дериватлары: диянәт гар. телендә ясалган, диндар саф фар. сүзе, динче – тат. сүзе. Тат. телендә дин сүзеннән ден тамыры барлыкка килгән һәм дин – ден лексик дублеты пәйда булган. К. Ден.