ДИМ I«уговоры» – Троянский (I: 536) бу сүзне дием – ди-ү сүзеннән дип аңлата, ләкин күпсанлы төрки һ.б. параллельләр моны расламый: удм. дэм «киңәш; мир җыены» (дэмчи «димче») ~ чув. тим «теләк, омтылыш, тырышлык», нуг., каз., к.-калп., кырг., тув. дем [дэм] «ярдәм; бергәлек; көч», хак. тим «әзерлек», тимнэ-, тĕмнэ «әзерләү», алт. тэм «уртак эш; иганә», теме- «иярү, охшату», ~ монг. дэм «ястау, тапкырлык; бергә атлау; авышкан килеш борыла белү (ат турында)», дэмчи, дэмци «өяз башлыгы; министрның казначысы». Бу сүзләр массасына фар. алынмасы дәм (к. Дәм ) дә кушылып китә. Räsänen 1969: 135; Федотов II: 231; Ахметьянов 1981: 81–82.

Дерив.: димле, димсез; димлә-ү; димче (бу сүз, күренгәнчә, бер дә гади генә түгел, бай тарихи эчтәлеккә ия).