ДӘҮ [дәw] «большой, огромный; старший» – һичшиксез (дияргә туры килә, чөнки үзгә фикерләр дә очрый) фар. дэw «дию», «гаять зур гәүдәле рух» < һинд-евр. *deivos «тәңре, илаһ» сүзеннән (бу сүзләр чагылышлары һинд-евр. телләрендә исәпсез күп һәм төрле, мәс., рус. диво «гаҗәеп нәрсә»), к. башк. диал. дәү фарыçы «дию пәрие», нуг. дав «әзмәвер, баһадир» (чаг. удм. дау пэри «дию пәрие»), каз., к.-калп. тәв, дәү «дию; җиңелмәс кеше» (к. Радлов III: 1658, 1692). Кырг. дöö «дию; дәү», аз. дәв «зур һәм килбәтсез», төр. dev «дию; дәү» һ.б., себ. тат. дәү «дию» (к. ТХИ: Дастаннар 1988: 79–80). К. Дию.

Дерив.: дәүлек, дәүлеге.