ДАРЫ, диал. тары, тәре «порох» > мар., чув. тар, удм. дары id. < фар. дāрӯ «дару» сүзеннән, к. иске фар., таҗ. дару-и-милтиқ «мылтык даруы, дары». «Дару > дары» мәгънә күчеше киң таралган, к. к.-балк. шкок от(у) «мылтык уты (үләне > даруы)»; рус телендә «дары» мәгъ. озак вакытлар ружейное зелье, зелье («дару, дару үләне») сүзе кулланылган (к. Полякова 1979: 69–70), чаг. ш. ук удм. дари «купорос (дару буларак)», себ. (Тумашева 1992: 204) тары «дару; дары». Кыт. хо яо «утлы дару» – «дары». Дару һәм дары сүзләренең багланышы тур. Räsänen: 132–133.

Дару > дары сүзе төрки телләрдә күптән – дары үзе билгеле булгач ук килеп чыккан һәм хәзер күп телләрдә очрый, ш. ук монг. дарь «дары» һ.б. Федотов II: 175–176 (тиешле әдәбият бар); Ахметьянов 1989: 95–96; Тимергалин: 140.