ДАҢГЫЛ, дәңгел (ЗДС: 163, 166) «широкий, просторный» ~ каз., кырг. даңгыл ш. ук «саф һава, иркенлек, сәхрә» < монг. даңгуул «бушлык, киңлек; ерак горизонтлы җир». К. ш. ук каз. (Будагов I: 550, даң матдәсе эчендә, 568) даңгыл «киң күңелле садә (кеше)», даңгыл йол «киң далада туры юл», дэңгел «зур мәҗлес; утырыш». Бу сүзләрне әд. телгә кертәсе иде.