ДАН, диал. (С. Рәмиев) данық «слава», диал., иск. даңлы «славный» > мар., удм. дан, дäн < нуг. каз., к.-калп., кырг., ком., уйг. даң, данқ id. ~ көрд. däŋ «дан; аваз, тавыш, шау-шу; дан» – тамыр багланышлары юраулы. Чаг. бор. төрки taŋuq «бүләккә бирелә торган ефәк; байрак тукымасы». Еш кына фар. теленә нисбәт ителә, к. ЭСТЯ III: 145, тик бу шикле (Ахметьянов 1989: 106). Чаг. Таң II.

Дерив.: данлы, дансыз; данла-у; диал. данлык (!).