ДАЙЧА’ диал., сөйл. «дача (загородный участок горожан)». Бу сүз элекке (XVIII г. бирле билгеле) «чиновникларга хезмәтләре өчен бирелгән кишәр, участок» – рус. дача сүзеннән (сүзнең бозылышы шул заманнан килә), дать «бирү» фигыленнән.