ГЫНА//генә, кына//кенә, диал. гынак//генәк (кынак//кенәк сирәк очрый) – частица ограничительно-ласкательная: только; лишь; раз; всего; всего-навсего; же; исключительно; употребляется и в значении уменьшительного аффикса > чув. кăна, мар. диал. гäнä, гäнäк, (Иванов, Тужаров: 42, Саваткова: 29) гана, гына, гĕнä, кына, кĕнä, гынай һ.б., удм. гына, гинэ id., (к. ш. ук тат. гына түгел ~ чув. кăна мар, мар. гына огыл, удм. гинэ öвöл id.) < гом. кыпч., уйг., үзб. гана//гэнэ, кана//кэнэ, кына//кинэ < бор. төрки qına, kıуe, qıja, qıĵa id. – монг. хан//хэн, хон//хöн id. як. қунья, қуйа «кечкенә» сүзе белән чагыштырыла (Räsänen 1969: 264), ләкин сүзнең чыгышы барыбер ачыкланмый, бигрәк тә тат. гынак//генәк һ.б. (азактагы -к) үзенчәлекле һәм бүтән төрки телләрдә юк шикелле. К. ш. ук хак. на//нэ «гына» (< гына//гĕнä).