ГҮЗӘЛ «прекрасный; красавица» < гом. кыпч., угыз. гöзэл (> нуг. кöзэл) Э.В. Севортян (ЭСТЯ III: 63–64) фикеренчә, кöз «күз» сүзеннән; безнеңчә, бор. кöз «күрү» фигыленнән (кушымчасы -ал//-әл аеруча монгол телләренә хас) булала. Икенче яктан, к. добр. татарларында (Akb: 85) gülzel, gülsel «гүзәл» ← gül «гөл» сүзеннән. Чаг. ш. ук фар. гöзин «сайланып алынган (кыз)».