ГРИФТАР «обречён, подвержен чему» < фар. гирифтар «эләккән, тотылган» ← гирифтан «тоту, эләктерү» сүзеннән (гом. һинд.-евр. тамыры, к. ним. griffen, greifen «тоту; эләктерү»).