ГӨР-Ү, гөрге-ү «шуровать; поддувать (в самоварную трубу)» ~ башк. (БТДҺ: 74, 154) гөрҙөр-«сөйрәтү, алга-артка тарттыру», көргө-, көргә- «гөргү», көргө «мич пумаласы; дөмбе» һ.б.

Дерив.: гөргеч «торбаларны һ.б.ш. эчтән чистарту җайланмасы, пумала» (шуннан гөргечлә-ү ).