ГӨРЛӘ-Ү I«шуметь; журчать, ворковать; весело гулять» – в отличие от Гөрелдә-ү обозначает менее спонтанные звуки ~ чув. кĕрле-, мар. гĕрлä-, удм. гурла- id. тат., башк. гөр, мар. гĕр, чув. кĕр тәкълиди сүзеннән (-гр- гомумән гөрләү, гөрелдәү тавышын белдерә, к. рус. греметь, гром, гроза, грохотать, удм. гур «көй; елау», эвенк. күрэлэндэй «гөжелдәү»).

Гөрләү нең актив кулланышлы дериваты – гөрләш-ү. К. ш. ук Гөрләвек.