ГӨНАҺ, сөйл. гөнаһа, гөнаһы, диал. (крш.) гонага «грех, грехопадение» > мар. (Гордеев II:) гунах, гунаге, хöнах < фар. гүнāһ < бор. фар. vanāh id. ← авест. nāš «урлашу». Будагов II: 138–139; Platts: 916.

Дерив.: гөнаһлы, гөнаһсыз; гөнаһлан-у; гөнаһкяр.