ГӨЛГЕН[гөлгөн] тар. «лошадь одной ровной масти с ног до головы (на такой лошади ездили принцы и принцессы)» < фар. гүлгүн, гүлли гүн id.: гүлли «гөлле, бертөрле» (к. Гөлле ), гүн «ат төсмере». «Хөсрәү вә Ширин» романында Гөлгөн – Шириннең аты. Ихтимал, көлөн (к. Көлкәй ) «яшь колын» сүзе дә гөлген нигезеннәндер. Колыннар яңа туган мәлләрендә тигез бер төстә булалар. Будагов II: 132; Özön: 266 (гүлгүн «гөл төсендә» ди).