ГӨЛБӘЧ, диал. гөлбәс, гөлбеч, гөлбәчте (ДС II: 74), гүлбич, гүлбис (БҺҺ II: 65) «голбец; подполье» < рус. Бу сүз тәүдә мөгрәп өслеген белдергән: аның ишек өстенә голубь «күгәрчен» сурәтен ясап куйганнар: голбецның рус. диал. вариантлары голубец, голубица, к. Уч. зап. Рязанского ГПИ, № 10, 1955: 121–123.

Удм. гулбеч, мар. гöлвеч «гөлбәч» рус теленең үзеннән булса кирәк.