ГЕЛ, диал. гелән, келән «всегда; постоянно; почти как» > мар. гыль, гел, удм. гыль «гел», чув. кĕл «очень» < угыз. (бор. төркм.) гүл, гүлән < гар. күлл «һәммә, барысы, һәрчак; бөте́н», күллäн «барысы бергә» һ.б. К. Гөлле.