ГАҺЕТ[гәһет] «присяга; договор» > тат. диал., башк. диал. (БТДҺ: 218) қәһәт, қәһет «(недобрая) клятва» < гар. ‘аһд «ант; йөкләмә», ш. ук «Библия, изге китап» (чаг. рус. завет, лат. testamentum).