ВӨҖДАН[wөҗдан] «совесть» < гар. wуҗдāн «тыныч күңел; актив тынычлык; шатлыклы иминлек» ← wҗд «тырышып эзләү һәм табу». Будагов I: 303. К. Вөҗүд.

Дерив.: вөҗданлы, вөҗдансыз.