ВӘСВӘСӘ[wәсwәсә] «искушение; соблазн» < гар. wäсwäсä < wäзwäзä id., төп. мәгъ. – «үлчәүнең тигезләнмичә торуы», к. Вәзен.

Дерив.: вәсвәсәле, вәсвәсәсез; вәсвәсәче; вәсвәсәлән-ү.