ВӘКИЛ[wәкил] «представитель» < гар. wäкūл id., «чыгыш ясаучы; алга чыгучы» ← wкл «алга чыгу», шуннан ук вәкаләт (дөресрәге вәкяләт ) < гар. wäкалäт «вәкиллек хокукы» (вәкяләтле «вәкяләте булган, хокуклы»); к. ш. ук Тәвәккәл.

Дерив.: вәкилле, вәкилсез; вәкиллек.