ВӘГЪДӘ[wәғдә], себ. (ЗДС: 148) wәтә «обещание», «наречение» < гар. wä‘дä-т id.; тат. сөйл. вәгадә, башк. вәғәҙә (wәғәҙә), чув. диал. вахате «вәгъдә» < wәғәдә «вәгъдәләр».

Дерив.: вәгъдәле; вәгадәле (яр); вәгъдәсез (сүзендә тормаучан); вәгъдәләш-ү; себ. вәтәлә-ү «ялган вәгъдәләр бирү».