ВАКЫЙГА[wаºқиға] «событие» < гар. wāқи‘а id. ← wқ‘ «очрау, тап булу; абыну»; шуннан ук иске әд. вáкыйган «чыннан да», вакыйг булу «килеп чыгу, пәйда булу» һ.б. Будагов II: 32.

Дерив.: вакыйгалы, вакыйгасыз.