ВАК-ТӨЯК[wаºқ-төйәк], диал. wақ-түәк «мелочь» ~ бор. төрки ufak-tüfek һ.б. id.; төяк – дөресе төек ← төю (к. Төй-ү ): вак-төяк, димәк, «уылган һәм төелгән (нәрсә)».