БҮТӘГӘ «желудок у птиц; зоб», тат. диал., башк. бүтәкә, пүтәгә «низкорослый, трава, растущая по низу других трав» (ДС III 45; БҺҺ II: 59) ~ чув. путеке «бүксә; бөер», нуг., каз. бöтеке, бöтеге, кырг. бöтöкö, бöтöкöн «бүксә; бөер; бүтәгә», чыгт. бöтäкä, пöтöгä, як. бöтöгö «бүтәгә» < бор. монг. bŏldegen «күкәй (testi cula); чунтай (күкәй капчыгы)» > бур. бүлдэгэн id. (бүтәгэ «бармак башы; колак йомшагы»), тамыры бүлтә > монг. бүлдэ id. К. Бүлтә. ЭСТЯ VII: 108.

Монг. бэтэгэ, бэтэг «бүтәгә», ш. ук «vulva» (тат. телендә дә шул кулланыла) икенче бер сүздер (монда паронимик аттракция булган).

Чув. пĕсехе «бүтәгә»нең чыгышы фонетик җәһәттән аңлашылып бетми. Федотов I: 424.