БҮС-Ү «поесть через край; лопнуть (от внутреннего напряжения); разрывать» (Вәлиди II: 420) < бор. төрки бöс- id. (к. Радлов IV: 1705); тат. телендә төш. юн. формасы бүсел- < бор. төрки бöсүл- активрак кулланыла; бу сүз исә бор. төрки (ДТС: 117, 132) böksil-, boksül-, büksül- «бүселү» сүзеннән килә, димәк бүс- < *бүкс- < *böküs- < *boküz- < bökür- id. *бöк тамырыннан (чаг. Бөк, Бөктәр ). Шуннан ук бүксә < böksäk, к. Бүксә.