БҮЛТЕРЕК «ягнёнок осеннего (вторичного окота)», күч. «недоросший, малорослый» > удм. быльтрык, мар. пöлдырык id. – каз., кырг. бöлтүрүк «яшь бүре, инде энеләре-сеңелләре булган, ләкин анасы янында калган бүре» (рус. переярок), бор. монг. belterig, бур. бэлтэргэ id. (ССТМЯ I: 124) гом. монг. бöл «гаилә; өер» сүзеннән (бöлтүрүг «гаиләгә өстәмә»: -түрүг//-туруг «өстәмә, каплама, кидерелгән нәрсә» мәгънәсен бирә торган төрки-монг. кушымча). К. ш. ук тат. диал. (без теркәдек. – Р.Ә.) бөлү «инде энесе-сеңлесе булган колын». К. Бүлә. Ахметьянов 1989: 67.