БҮЛТӘ «округло-выпуклый» ~ каз. бултақ, алт. болчоқ «бүлтә», бур. болдог, болтог «түмгәк, бүлтә», госм. булдақ «түмгәкле; кытыршы» ~ ономопоэтик бол//мол тамырыннан, к. эвенк. болдо, бултэ «эре (җиләк, борчак һ.б. тур.)», негид. бултэ «акай (күз)» (ССТМЯ I: 92, 109), башк. бүлт «бүлтәеп чыгу» (тәкълиди-образлы сүз), бүлтәк «бүлтәйгән».

Бу нигездән ясалган бүлтәй- фигыле бигрәк тә киң таралган, к. каз., к.-калп., кырг. бöлтәй-, бöлтöй-, бултай-, алт. бултый-, бур. бултай-, бор. монг. bültei-, bultai- «бүлтәю». К. Бүтәгә, Мөлдерә-ү.