БУЧА, диал. (Тумашева 1992: 47) буса, буца «барда для обработки кожи» ~ хак. поҗа, тув. боҗа id. Чаг. рус. буча «тире иеләү чаны», бучить «тирене шундый чанда тоту». Буча дип руслар тегермән куласасы урнашкан рамны һәм су агып төшеп кайнап торган урынны да атаганнар. Шуннан, арытабан, буча «тормыш кайнап торган төш». К. Буза.