БУЛА, диал. бōла, была «из-за (чего), по причине; увлекаясь кем-чем (и забывая другое, нужное)» > чув., мар. пула «благодаря» (Ашмарин IX: 26) < к.-калп., уйг. бола id., бу телләрнең грамматикаларында болгай «булырга тиеш» (к. Бугай ) сүзеннән дип аңлатыла, әмма бу аңлатма семантик җәһәттән акланмый. Безнеңчә, бу сүз иске тат., диал. була- «мәш килү, маташу» < булга- ~ монг. болга- id. сүзеннән, к. диал. булап «була» (Рамазанова 1984: 10). К. Булаш-у.