БӨРКҮ, диал. пөркү «душно; душный, пасмурный», башк. бөркөү < гом. кыпч. бүркэw, аз. бүркү, алт., шор. пÿркÿ, пүркäү, тув. бүргег ~ монг. bürüŋkei, bürüngüi id. Чаг. ш. ук. кырг. бүркöк, чыгт. бүркүт «томанлы». Бөркә-ү сүзе белән баглы (к. ЭСТЯ II: 298).