БӨЛДЕРЧЕН[бөлдөрчĕн], себ. (ЗДС: 142) бүлдүрцүн «вид перепёлки» ~ гом. төрки (ЭСТЯ II: 305–306) былдырчин, билдирчин һ.б. id. монг. телләреннән алынган (-чин аффиксы!). Чаг. себ. тат. (Будагов I: 266) бүлтерәмәк, бултырамак «лыгырдау, күп сөйләү». Рус. диал. (Аникин: 140) булдюрюк, билдирюк, каз., кырг. булдурук һ.б. «боҗыр төре».