БӨЛГЕН [бөлгөн] «разорённый; разорение, разгром» ← бөл- (к. Бөл-ү ). Бүтән төрки телләрдә бу сүзнең бүтәнчәрәк мәгъ. бар: каз. бүлгĕн, к.-калп. бүлгин, кырг. бүлгүн «бунт; бола; ызгыш-талаш». Бу хәл бөлгөн < бүлгүн сүзен бор. төрки (ДТС: 123) bulum > башк. (Катаринский) бүлүн «әсир, плен» ~ эвен. булун «дошман», эвенк. булээн «дошман, сугыш; ызгыш» (к. ССТМЯ I: 109–110) сүзләре белән чагыштырырга нигез бирә.