БОРАУ[бŏраw] «бурав» ~ нуг., каз., к.-калп. бурай (бурав, буров), кырг. бурро id. иске бора- «бору, бораулау» фигыленнән, к. үзб. бура- id. (к. Бор-у ). Чув. пăра «борау, без» һәм рус. бурав < тат. булса кирәк. К. ш. ук Бормач. Федотов I: 398–399; Аникин: 142–143.

Дерив.: борау-ла-у (бу фигыль күрше фин-угор телләренә дә кергән, к. мар. проулаш id.).