БОЛГА-У «перемешивать, мутить (палкой); вилять, махать» < гом. кыпч., монг. булға < бор. булуғ-а- id. *булу- *бул- тамырыннан (к. ЭСТЯ II: 253–257); шуннан бик күп сүзләр ясалып килә, к. Бола, Боламык, Болагай, Болаңгыр, Болгавыр, Болыт, Булак, Булашу. К. ш. ук Иванов 1993: 47–49; Федотов I: 397.

Болга- фигыленең турыдан-туры үзеннән болгавыч, болгама (болгатма), болгаткыч, болган-у, болганчык, болганыш, диал. болгаксы-у сүзләре ясалган.