БОЛГАВЫР[бŏлғаw ы̌р], диал. (Тумашева 1992: 184) полауыр, пылаур «смута; смутный; неразбериха, беспорядок; переполох, суматоха» ~ нуг., ком. булгавур id. ← булға- «болгатылу», чаг. Бола.
Дерив.: болгавырлы, болгавырлык; болгавырлан-у.