БОЛАҢГЫР «мутный (о воздухе, о небесах)» ~ башк. бŏлангырт, болаңкыр, бөләңгерт, мар. (к. СФУ № 3, 1987: 209) пуламыр, пыламурь «бола» << бур. булангир >> эвенк. (ССТМЯ I: 91) болаңир ~ яз. монг. bulаngir ~ чыгт. bulγančaq «болганчык» (к. Поппе 1938: 125) һ.б. Бу төркем сүзләр тур. к. Poppe 1972: 52. Аларның тамыры монг., төрки була «сазламык» дип исәпләнә (к. Ramstedt 1935: 60). Чаг. Болгавыр.

Болаңгыр сүзе Идел-Урал даирәсеннән тыш кыпч. телләрендә теркәлмәгән.