БОЕНДЫРЫК[бŏйŏнд ы̌р ы̌қ], себ. (Будагов II: 414) муйдруқ «ярмо, иго» ~ угыз. бойундуруқ, алт., тув., хак., як. мойндурух, мойдырық һ.б. (күп вариантлар, к. ЭСТЯ II: 182–183) «үгез камыты; махсус яки төре» һичшиксез муйун < бойун сүзеннән (к. Муен ): -дырық < -дуруқ – төрле кидерелә торган нәрсәләр атамасын ясагыч гом. төрки аффикс. Ошбу сүзнең тат. лексик дублеты – диал. (ЗДС: 481) мойундырык «киң күкрәкчә төре».