БИРТ «щербина; ушиб; сухая рана», бирт-, диал. пирет- «ушибить; вывихнуть, ранить» ~ үзб. берт һәм берт-моқ, бор. төрки bert һәм бор. монг. bert- id., нуг., каз., к.-калп. мерт- «биртү», чаг. ш. ук төр. bärt «кырчын» ~ безнеңчә, барысы да биз сүзе белән тамырдаш. Севортян (ЭСТЯ II: 70–72) бәр-ү сүзе белән чагыштыра.

Дериватларыннан тат. биртек ~ нуг., к.-калп. мертик «эчке яра, буын таю»; күч. «инвалид; авыл карамагында булган ятим» сүзе кызыклы. К. Бирчә.