БИҢЗӘ-Ү кит. «походить, быть похожим» < бор. төрки bäŋzä- < bänizä- id. bäniz «йөз; образ; икона» сүзеннән, тамыры бэң//мэң «миң», к. Минәз, Миң. К. Räsänen 1969: 70, 337; Мухамедова 1973: 72–73.

Бу сүзнең дериватларыннан иске тат., диал. (ЗДС: 123) биңзәш «охшаш; матур» ~ төркм. меңзеш, к.-калп. мегзес, каз. (ҚТДС: 239) меңдес һ.б. «охшаш» киң таралган. Каз. сүзне *меңдәш дип тә аңларга мөмкин.