БИЛБАУ[билбаw] «пояс» – кар., нуг., ком. һ.б. кыпч. бельбав, белибав, бэльбагъы id.; бу сүздә бау < бағ төп «бәйләгеч» мәгъ. кулланыла; чув. писчиххи < пил çыххи татарчадан калька (çăхă «бау; бәйләгеч»).

Диал. (БТДҺ: 48) билгәү, себ. (Тумашева 1992: 174) пилгәү «билбау» ~ үзб. билғов id., димәк, гәү < ғаw (бау түгел). Гипотетик ғау безгә таныш түгел.