БИЛ I, диал. пил «поясница; талия, пояс» < гом. төрки бел, бэйил id. ~ бор. монг. bel «бот», к. ш. ук башк. бил < кырг., тув. һ.б. бел «тау итәге, сукай», як. биил «билнең һ.б. иң нәзек төше», хак. пил «тау теземе» → башк. билән id.

Бу тамыр сүздән күп кенә этимологиягә мохтаҗ сүзләр хасил булган: билдәмә «өрлек» ← билдә-ү < биллә-ү (?) «бил ясап тарайту»; тат. билгәү ~ башк. билғау «билбау» ~ бор. монг. belkegü «бил, билләнеп торган җир»; билдәк (Вәлиди II: 489) «билле урын» һ.б. К. Билдәү, Билтер. Räsänen 1969: 69; Федотов II: 432.