БИЕК, диал. (ЗДС: 121; 538, 545) бийен, бийерек; себ. пөйек, пүйүк «высокий» ← диал. бөй-, (Дмитриева 1981: 176–177) пөй- «биегәю». Гом. кыпч., к. кар. бийик «биек, зур» ← бийи- «югарылану», бор. төрки bedük «биек» ← bedü- «үсү» һ.б. Тат. диал. (м.-кар.) безек «биек» аерым юлдан килгән бор. төрки сүз.

Дерив.: биегәй-ү, биегәйт-ү, биеклән-ү, биекләт-ү; биеклек. К. Бөек.