БИ II«бей, тюркский феодал, военачальник второго ранга» – в тат. языке имело и имеет весьма разнообразные конкретные значения в зависимости от места и времени, вообще прибавлялось к имени собственному любого влиятельного, знатного лица, владетеля и т.п. (Будагов I: 263–264; ЭСТЯ I: 97–101), «ближайший родственник мужа, свёкор» (Матвеев 1895: 352; Рамазанова 1991: 167, 169) ~ гом. кыпч. бий, башк. бĕй «би, феодал, түрә; түбәнге судья», тув. диал. пии «кияү» («зять», к. Радлов IV: 1324) ~ як. бии «абый» (биим «абыем») < бор. төрки bēg < bägü «би», begi, beki «ир; герой» (Малов 1951: 370; ДТС: 91–92) – төбендә «ыру яисә кабилә башлыгы» > бәк, бик «феодал», төр. бәй «әфәнде». Бор. beg, bäg < bägü тамыр сүзен бор. кыт. piāk «башлык» сүзе белән дә, сугд. bγ (< бор. ир. bagha) «би, әфәнде, өлкән» сүзе белән чагыштыралар. Һәм, әлбәттә, бу сүзнең күрше телләрдән алынмаган булуы да ихтимал, к. эвенк., эвен. һ.б. бэғин, бэғэн «башлык, хуҗа, биата» (ССТМЯ I: 119). К. Бәй II, Бәк, Бием, Бик, Бикә, Бикәч, Билә-ү, Бичә. Räsänen 1969: 411–412; Федотов I: 411–412. «Кутадгу билик»тән күренгәнчә, бэг сүзенең «рыцарь, югары әхлаклы асылзат» мәгъ. дә булган.