БЕЛЕН «блин» – тат. диал. белем, чув. пĕлĕм, мар. бӹлӹн, пылын, удм. мильим id. < рус. блин < млин, төп мәгъ. (мелень) «тегермәндә тарттырылган он» (к. Фасмер I: 175), ягъни шуннан пешерелгән затлы аш. Федотов I: 420.