БЕЛӘ-Ү «точить» < гом. төрки билә-, бүлә- (як. бүүлэ-, мүүлэ-) «беләү, кайрау», як. билэ- «кисү», би, бү «үткен оч, үткен кырый; кискен, кисү» сүзеннән (би-лэ-, бү-лэ-), бу яңгырашларның уртак чыганагы *bägi булырга тиеш. К. Без, Пычак.