БӘНДӘ «человек, жалкий человек; раб (божий)» < фар. бäндä, авест. banda, санск. bandһa «кол, хезмәтче», сугд. bandak, bantak «кол» – төп мәгъ. «бәйле, бәйләнгән» (һинд-евр. тамырыннан, шуннан банда, бинт, бунт һ.б. сүзләр килә).

Дерив.: бәндәчелек.